Event

                

          พ่อ คือไอดอลของผม ผมโชคดีที่ได้เกิดเป็นลูกของพ่อ ทุกๆวันที่ผมเห็นพ่อกลับมาจากที่ทำงานผมรับรู้ได้ความเหนือยและถึงภาระที่มากมาย ไหนจะต้องดูแลครอบครัวที่มีลูกห้าคนและยังต้องดูแลปูย่าและตายาย ผมไม่อยากให้พ่อต้องทำงานหนักหรือต้องแบกรับภาระอย่างนี้เลย ผมอยากจะช่วยพ่อ อยากให้พ่อผมสบาย

ครั้งนึงผมไปเที่ยวหาพ่อที่อยุธยา  พ่อไปรับผมที่สถานีข่นส่งด้วยรถที่ออกใหม่ ระหว่างนั้งรถกลับบ้านที่พ่อกำลังผ่อน ผมเห็นพ่อยังไม่ได้เปลี่ยนชุดทำงานเลย ผมก็เลยถามพ่อขึ้นว่า “พ่อเหนื่อยไหมคับ” พ่อไม่ตอบคำถามแต่กลับถามผมกลับว่า “เรียนเป็นไงบ้าง” ผมตอบไปว่า “เกรดตกคับพ่อ ผมอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย อ่านไม่ทัน ทำข้อสอบไม่ค่อยได้คับ เทอมนี้เกรดเลยตก” แล้วพ่อก็พูดขึ้นมาว่า “พ่อไม่เหนือยหรอกลูก ลูกห้าคนพ่อเลี้ยงไหว ลูกก็ตั้งใจเรียนแล้วกัน เรียนให้จบจะได้มีงานทำ” คับผม ถ้าผมเรียนจบผมจะส่งน้องๆเรียนคับพ่อ พ่อตอบมาว่า “ไมต้องลูก ลูกมีงานทำก็ตั้งฐานะให้มั่นคง มีครอบครัวที่พร้อม ลูกไม่ต้องมาห่วงทางนี้เลย พ่อไหว” ผมไม่เคยได้ยินพ่อบ่นสักคำเลยว่าพ่อเหนื่อย พ่อไม่ไหว้ พ่อท้อ แต่ผมก็รู้ถึงภาระที่ต้องรับผิดชอบ

จากเหตุการณ์ครั้งนั้น มันทำให้ผมอยากเห็นคนในครอบครัวผมมีความสุข มีฐานะครอบครัวที่มั่นคง กินอยู่อย่างสุขสบาย ไม่อยากให้พ่อต้องเหนื่อยยามแก่ตัว มันทำให้ผมคิดเสมอ เวลาใดที่เราท้อและเหนื่อยยังมี “พ่อ” ที่ยังเหนื่อยและลำบากมากกว่าเรา